Postduiven worden met succes ingezet op wedvluchten van 50 tot 1350 kilometer, maar niet elke postduif is geschikt om 1350 km met succes te overbruggen. Je hebt net zoals bij mensen onder duiven sprinters en marathonvliegers. Net zoals bij paarden de Derby een middenafstand betreft, heb je bij duiven ook middenafstand specialisten. In ons land wordt voor jonge duiven ieder jaar in het voorlaatste weekend van augustus een derbywedvlucht vanuit Orleans georganiseerd. De af te leggen afstanden variëren van 400 tot 650 km afhankelijk of het hok in Maastricht staat of in Groningen.

Meestal is het zo dat de kleinere en lichte types tot de sprinters behoren en de wat grotere en zwaardere soortgenoten zijn meestal wat beter geschikt om op verdere vluchten te worden ingezet. De snelheid die een postduif kan halen hangt van de weersomstandigheden af. Als het mooi weer is en de duif treft het dat hij flink de wind mee heeft, kan hij wel een snelheid van tegen de 130 km per uur bereiken. Maar dat zijn uitzonderingen. Als er geen wind is en geen atmosferische storingen dan kan de duif een gemiddelde snelheid halen van rond de 75 km per uur en kan deze snelheid wel 10 tot 13uur lang volhouden. Dat houdt in dat ze in die tijd de afstand van Bordeaux naar Amsterdam aflegt en er zijn weinig auto's die het sneller doen!

Toen in het begin van deze eeuw de technische revolutie auto's en vliegtuigen voortbracht, kwam ook de duivensport in een omwenteling terecht. Waar eerst de korte afstanden veruit favoriet bij de duivenliefhebbers waren, kwamen de langere afstanden meer en meer in zwang. De wedvlucht vanuit het zuid Franse St. Vincent (voor Amsterdam een afstand van 1075 km) is voor de meeste Nederlandse liefhebbers van de marathonvluchten het hoogtepunt van het jaar.

Postduiven vliegen meestal van de plaats van waar ze worden losgelaten naar de omgeving terug waar ze werden geboren. Dat is een vaste plek. Echter ten tijde van de eerste wereldoorlog werden verrijdbare hokken gebruikt, waar postduiven hun belangrijke berichten afleverden. Dat hun thuisbasis telkens op een andere plek stond opgesteld maakte klaarblijkelijk geen enkel verschil! Het principe werd afgekeken van zeelui in de Pacific die altijd duiven aan boord hadden en zo ten allen tijden bereikbaar waren voor het thuisfront.