Zijn duivenliefhebbers verkopers geworden?

Ik denk dat we die conclusie zo ongeveer zouden mogen trekken. Verkopingen worden tevoren gescand. Er moet ras zitten dat verder verkoopbaar is. Dat scheelt enorm in het zelf reclame moeten maken nietwaar. Er moeten duiven zitten die liefst veel eerste prijzen gewonnen hebben. Het bomt niet tegen hoeveel duiven. Als ze er maar veel gewonnen hebben. De ligging maakt ook geen bal uit. Papier liegt immers niet?? En de manier van reclame maken tot aan de verkoop telt. De duiven zelf, dat maakt ogenschijnlijk geen ruk uit. We willen toch zelf kunnen door verkopen?? Duiven die alles ondersteboven vliegen wat hebbie daar nu toch aan als je die later aan de straatstenen niet kunt kwijt kunt…

Wel eens van Samson gehoord?? Nee ik bedoel niet de “zuilen-omver-trekker” uit het Oude Testament die door Delilah eerst werd gekortwiekt en toen in de maling genomen. Ik bedoel Samson uit Belgie. Er gaat waarschijnlijk bij niemand nog een lampje branden. Maar in Duitsland wel. Na de totale verkoop die daar plaats vond, staat de naam van de duiven van Samson synoniem voor veel geld. Die duiven moet je daar dus nu op je hok hebben. Dat verkoopt. Hier is het (nog) niet interessant. Niemand kent Samson immers. En dan gooi je je geld weg als je het er onverhoopt in steekt. Want niemand moet die dingen immers hebben. Gelukkig blijft er nog verschil in Europa na de invoering van de Euro…

Een poosje geleden begon bij mij op zekere avond de fax te ratelen en vlogen er een 20-tal pagina’s uit het kreunende apparaat. Moet ik daar nou mee dacht ik. Een of andere Belg waar ik nog nooit van had gehoord die wat duiven verkoopt die tig eerste prijzen gewonnen hebben uit Quievrain en wat uit Noyon. Tegen 60-80 duiven en een enkele tegen wat meer. Zal zelf wel de meeste mee gehad hebben. Of de rest had op verzoek opleer duiven voor de fond voor prijs gezet. Ouwe truuk. Kennikal. Ooit goed voor een meervoudig “wereldkampioenschap”.

Even later een enthousiaste Bert Heidemann aan de foon. Of ik het nog niet meteen begrepen had dat dit de verkoop van het jaar was. Die ik zeker niet mocht missen. Het waren bijna allemaal duiven van Jos Soontjens uit Wommelgem, de vroegere sprintkeizer van de Union Antwerpen. Gecompleteerd met wat verre nazaten uit rechtstreekse Janssen’s. Dat kon niet missen. Dat moesten goeie zijn.

Ik keek even naar de lijst en vroeg offie een gaatje in zijn hoofd had. De eerste 20 duiven mochten niet in de hand genomen worden. Want die hadden al genoeg laten zien. Op de kweek. Of op de vluchten. Ik zei dat ik nooit een duif zo maar op zicht zou kopen. Het temperde het enthousiasme ietsiepietsie.

Het ijzelde de morgen van de verkoop al vroeg en ik ben lekker in mijn mandje blijven liggen. Die avond belde Bert Heidemann. Hij had toch maar niks gekocht. Maar vroeg zich af wat de melkers in hemelsnaam bezielde. Te kort gebouwde duiven met lappen van vleugels hangend aan lange voorarmen. Daar kon je toch niks mee boven een kilometer of driehonderd?? Het bracht tegen de 400.000 DM op. Er zat zeggen en schrijve 1 knappe en die kostte 80.000 DM. Ik was totaal verbijsterd. Of werden daar soms op de valreep nog wat oude gekreukelde zwarte Marken witgewassen?? Dat zou wat verklaren.

Samson zal zich hoogstwaarschijnlijk in zijn graf hebben omgedraaid van pure ellende. Na zijn verscheiden waren zijn duiven voor een prikkie opgekocht door een slimme duitse duivenkrantenmagnaat. En die had het Samson-ras uitgebreid geintroduceerd en flink opgepoetst in zijn krantje. Gratis en voor niks. Wat jongen uitgedeeld om PR te maken. Mooie plaatjes en overdreven een aangedikte verhalen deden de rest.

Om mee te tellen voor de handel moet je immers duiven onder de pannen hebben die gewild zijn. Je hoeft ze maar te kopen en dan ben je gelijk gesteld. De PR is immers al voor je gedaan. Wat prijzen laten winnen en dan maar wachten op die eerste in groot verband. Want dan zit je gebamzaaid. Dan begint de telefoon te rinkelen dat het een lieve lust is. Duivenmakelaars af en aan. En met gewilde duiven in de stamboom kun je hogere prijzen vragen. Met nog een kans dat ze later terugkomen om jonkies te kopen.

Kent u misschien nog het verhaal van die Barcelona winnaar van jaren geleden. Een sympatieke jonge melker uit het Westland waar de ereprijs als pure verrassing uit de lucht was komen vallen?? Geen ras onder de pannen. Geen hond die die duif kopen wou. Maar niet getreurd. Overal is immers een oplossing voor. De bijdehante vrouw van een parttime duivenmakelaar onder de rook van Tilburg kwam met de gouden oplossing. Wat geen ras! Kooppie!! Doen!!! Je belt gewoon een paar grote Belgische namen op die de laatste jaren geen potten gebroken hebben. Die willen vast goed betalen om hun visitekaartje eraan te mogen hangen. Zo gezegd en zo gedaan. En iedereen vaarde er meer dan wel bij… Geld stinkt niet..

Het kan ook anders. Je speelt goed en de mannen krijgen plotseling uit het niets de val op je. Je laat ze je prestaties en wat mooie foto’s zien. Wat voor ras is het?? Dat zijn duiven van “X”. Plots worden er wegwerpgebaren gemaakt door de spleetogen. Er wordt een duif getoond. De melker wordt wat voorzichtiger en zegt dat het een halve “X” is. Na de vertaling volgen nog meer wegwerpgebaren van de mannen uit het verre oosten. Het klamme zweet breekt onze melker uit. Hij vliegt hard. Hij heeft de beste van de streek. En weet geen betere te zitten om bij te halen dan bij “X”. De moneybags eindelijk bij hem op het erf en dan deugen zijn duiven niet?? De groeten zeg! Hij kijkt de makelaar vragend aan. “X” issun klootzak zegt die dan heel langzaam en sterk articulerend. Die wil zijn goeie niet aan mij verkopen. Moettie zelluf wete. Maar ik zorrug er wel mooi voor dattie niks meer verkoopt. De volgende duif die getoond wordt is ook een 100% “X”-duif. Onze melker zegt dat de duif veel Janssen bloed in zich heeft. Klopte ook nog eens. Daarop verdwijnt de duif zonder naar de prijs te vragen in de mand van de opgetogen oosterlingen. Iedereen uiteindelijk tevreden.

Maar het meest tevreden is wel de makelaar. Want hij heeft een nieuwe ster aan het firmament gebracht. Die van geen toeten of blazen weet. Sorry, ik bedoel van prijzen. Van elke opgestoken vinger van de melker worden voor het gemak meteen dollars gemaakt. Dubbel er meer dus. En nog 10% voor de moeite. Dat is pas kassa! De kopers zien er ook wel handel in. Er wordt een contract gemaakt. Ieder jaar gaan de besten naar het verre oosten plus een serie jongen.

“Moeps, we zijn binne”, roept de melker later buiten zinnen tegen zijn vrouw als het gezelschap bepakt en bezakt uit het zicht verdwenen is. Later die avond wordt er nog een vreugde dansje gemaakt in de kleine huiskamer. “We gaan marrege effe een nieuwe brik halen. De ouwe hep zijn beste tijd gehad.”

De makelaar wordt al snel zijn beste vriend. Doet hem tips aan de hand waarvan hij nog nooit heeft gehoord. Brengt bloemen mee voor moeder de vrouw. Bons bons. En brengt nog wat mee.

Wattistatnou?? Luister, steekt de makelaar van wal. Ik steek veel tijd in je. Bel, fax en @mail met die spleetogen. Tot diep in de nacht. Rij heen en weer. Heb je een lucratief contract aangeboden. Dat kost allemaal jonge. Als je dit jaar niet goed speelt dan kost me dat handenvol met moneten. En de open haard moet wel blijven branden. Snapje?? Je moet dus wel top vliegen dit jaar. En ik help je daarbij. Wat moet je nou toch nog meer?? Niks toch?? Niet verder lullen en hup dat spul in het water. Krijg je geen last mee. Ik weet precies wanneer er gecontroleerd wordt. Ik heb zo mijn vriendjes. En dan sein ik je wel in. Moet je je systeem niet aanzetten. Kan je ook niks gebeuren. Maar die kans is nihil. Geen enkel risico. En kijk hier. Zie je die vliesjes op de ogen van je duiven?? Als ze dat hebben, dan vliegen ze minder. Kunnen ze zich niet goed orienteren. Raak je ze nog kwijt ook. Wat heb je daar nou aan. Juist. Niks. Jij niet en ik al helemaal niet. En nog wat. Geen duiven bij “X” meer halen. Als we wat bijhalen dan regel ik dat wel. Ik moet nog een paar onbekende hokken brengen en daar kan jij me goed bij helpen. Die duiven kosten jou nul. Deal??

Een uit de duim gezogen verhaal dat kant noch wal raakt??

Maar wat zou u doen als de handel in vol ornaat bij u op de stoep staat??

Een legertje melkers hoeft daar inmiddels niet zo diep meer over na te denken. En de makelaars lopen niet zo heel veel buitenkansjes meer tegen het lijf zoals uit het voorbeeld van hierboven. Toch zit er nog een addertje onder het gras. En mijn voorspelling is dat dit addertje de duivensport op termijn gaat vergiftigen. Heel langzaam maar het gebeurt. En dan raakt het iedereen. Ook degene die het altijd netjes en volgens de regeltjes gedaan heeft. Let op wat ik zeg. Heel wat zijn dat pad al opgegaan. En dan is er geen weg meer terug. Succes is verslavend.. En geld nog meer.

Een vraag. Aan u. Als uw duiven het hele jaar onder de maat presteren. Wat dan?? Dan zoek je tot je het gevonden hebt. Geen andere duiven. Geen andere melker. Geen andere methoden. Hee poppelepee, wel iets aan het hok veranderd. Maar we zitten nog in het vliegseizoen en dan kan dat niet meer teruggedraaid worden. Wat nu. Goede raad is duur. Speelt u het klaar om zo maar van de ene week op de andere bijna 100% prijs te pakken en een heel samenspel aan gort te spelen. Ik kan dat niet. U wel??

Als zo iemand dan heel trots komt vertellen hoe goed die wel niet gespeeld heeft, en ik dan vraag wat ie gegeven heeft, en als het gesprek dan al rap over het weer gaat, en dattie nog het gras moet maaien. Nou dan weet ik wel hoe laat het is. Dan is het dik over twaalven.

Er zijn ook melkers die zoeken het bewust op. De melkers van de krantenkoppen. Die de ene week een Provinciaal overhoop spelen en de andere week een Nationaal. Niet voor de duiven. Maar die gaan erheen voor nog wat. Die tellen daar bewust een klein fortuin voor neer om binnen te mogen komen. Dat noem ik jonkies kopen. Maar het draait om kennis vergaren. Om weer de beste te zijn. Maar wat is in hemelsnaam dan nog de beste?? Van iemand die slecht speelt wil niemand een veer hebben. Maar van iemand die de boel oprolt wel. Het verschil is.. Juist: een hele week. En niet de duiven. Als we wat extra’s aanschaffen dan zijn dat in principe extra duiven. En geen extra andere dingen. Of is er soms een nieuwe trend gezet.. Zonder bijzondere instructies geen duiven..

Ik was lang geleden bij een groot Belgisch kampioen. Toen ik hem ergens op wees repliceerde die: “Menier Van Breemen luistert n’en keer ‘ier. In Belgie is duivenspel geldspel. Wij zijn niet van plan om geld te brengen. Wij doen aan het spelletje mee om geld te hoale. En wat daar voor nodig is dat maakt ons niet uut”. Ik moet u zeggen dat ik daar toen erg van geschrokken ben. En het spreekwoord zegt: “Het gaat van kwaad tot erger en verder en een weg terug is er niet”. En ik voeg eraan toe: vooral als er geld in het geding is.

Er zijn er ook die hun hobby op het spel zetten om een beker op de kast te kunnen zetten. Dat geeft ook nog voldoening schijnt het. Ik durf dan ook een voorspelling te doen dat het over enkele jaren niet meer mogelijk is om zonder nog wat goed te spelen. Er worden melkers gepakt. Dat zeker. Maar die stoppen allang geen tijd en energie meer in rechtszaken. Bouwen gewoon ergens op een ander erf een hok en spelen daar weer vrolijk verder alsof er helemaal niks gebeurd is. Tot verbijstering van die melkers die duiven nog als hobby houden. En er hoofdschuddend geen gat meer in zien. Stoppen en lekker andere dingen gaan doen.

Zover is het al gekomen en het gaat nog veel verder. Ik heb duiven gezien. Met tig kraters in de nek van de naalden die erin gegaan waren. Ik zou ze voor niets nog niet willen hebben. Omdat ik met dergelijke types geen fatsoenlijke prijs zou kunnen spelen. Papier is geduldig en liegt niet wordt er hardop geroepen. En er wordt luid en duidelijk gezegd dat Steven van Breemen geen verstand van duiven (meer) heeft. Hij speelt toch niet zo hard meer als vroeger?? Niet met zijn tijd mee gegaan. En er wordt heftig van ja geknikt. Want papier is geduldig. Toch??

Klopt als een zwerende vinger. Ik ben inderdaad niet helemaal met mijn tijd mee gegaan en zal dat ook pertinent niet doen ook. Duivensport is voor mij topsport. Maar er zijn grenzen en daar ga ik pertinent niet overheen. Wat is er in hemelsnaam voor lol aan om het juiste flesje in de kast te hebben staan. De boel aan flarden te spelen en met een grote grijns bovenop het podium te staan?? Zal ik het zeggen?? Nee, bij nader inzien doe ik het toch maar niet.

Ik heb al een poosje geleden besloten om alleen dat te doen wat ik zelf leuk vind om te doen. En zolang ik het leuk vind doe ik dat. Misschien ben ik nog wel een van de weinigen die er genoegen in schept om kennis te vergaren. Wat is nu precies een goede duif. Hoe werkt het orientatiesysteem. Hoe kun je je duiven nog beter voorbereiden. Motiveren. Trainen. Kweken. Koppelen. Andere methodes bedenken. Dat is de ware essentie in de duivensport. Dat is ook het echte plezier dat je aan je duiven beleeft. Dat kun je ook aan je collega’s op je werk vertellen. Dat andere niet. Laten we het er maar niet meer over hebben. De trend is lang geleden gezet en heel wat gaan er jammergenoeg in mee. Worden onderweg door het addertje onder het gras gebeten. Hebben het soms niet eens door. En moeten meerijden op de voortrazende trein.

Een beetje wakker geschud?? Of toch nog niet helemaal??? Duivensport is op zich een fantastische hobby. Zolang u de zaken goed kunt scheiden. Ik hoop dat u dat na vandaag nog kunt. Dan zult u merken dat u nog veel plezier aan uw duiven kunt beleven. En dat u nog veel heel veel te leren hebt. Iedere dag. Iedere week. En in het volgend nummer ga ik weer proberen daar iets voor u aan toe te voegen. Alleen zo heel af en toe moeten de voetjes weer eens stevig op de grond… Blijf dus een open oog houden voor de realiteit!
 
Steven van Breemen