U heeft mijn hoklog helaas enkele dagen moeten missen. Het was hard werken aan de krant van deze week en daar zult u best enkele dagen lang van genoten hebben. Vervolgens was er de jaarvergadering van de stichting Alfons Anker o.a. verantwoordelijk voor het uitgeven van Winning Magazine die nogal wat voeten in de aarde had. Het uitwerken en overdenken van e.e.a. zal nog veel tijd in beslag gaan nemen.

Vrijdagavond had ik mijn maatjes Hans van Grieken en Leo van Leeuwen in Aalsmeer beloofd om langs te komen. De dag erop wilden ze zelf hun eigen duiven gaan koppelen en mijn dagfond duiven moest ik uiteraard zelf voor mijn rekening nemen. Ik had nog wat materiaal meegenomen en uiteindelijk zijn er een 15-tal koppels gezet waar we met zijn drieën heel erg tevreden over waren. Nu gaan ze jonge duiven hebben die met de jonge duiven vluchten mee kunnen. Vorig jaar kwamen mijn koppels wat te laat en toen de jongen er waren zat het hok al bijna vol. Nu zal dat anders zijn. Het is de bedoeling om bij Hans en Leo met zijn drieën een hok voor de dagfond op te bouwen. Thuis concentreer ik me dan op de verdere fond. Ik heb er wel zin in en met Hans en Leo zit dat wel snor omdat de contacten al langer dan 30 jaar lopen onderhand. Tevens zijn het melkers die er al meer dan een handvol nationale overwinningen op hebben zitten. Ik wil proberen ze wat regelmatiger te bezoeken dan het vorig jaar het geval was en u daarvan uiteraard op de hoogte te houden.

Gisteren was het een drukke dag. Al vroeg moesten we richting zuiden voor een party omdat de peettante van mijn vrouw 80 werd en vanmiddag is alweer de volgende verjaardag. Als je maar een grote familie hebt…

Intussen vliegen de jonge en oude doffers lekker rond onder een stralende zonovergoten hemel. Ze trekken er goed aan. Deze week hoop ik nog wat tijd te kunnen vinden om nog eens naar de koppelingen te kijken. Ook wil ik de linkse afdeling op de keuken in gereedheid brengen als kweekhok; d.w.z. er worden vast doffers op geplaatst die een bak mogen kiezen. In de toekomst is het sowieso de bedoeling dat daar de kwekers worden ondergebracht.

Er waren wat lezers die vroegen wat mijn duiven nu eigenlijk gemankeerd hadden. Dat is niet duidelijk. De symptomen kwamen overeen met een ziekte die in Amerika al enkele jaren voorkomt. Het eist nogal wat slachtoffers, maar gaat na verloop van tijd vanzelf weer over. Die voorspelling kwam uit. Maar de nasleep duurt zeker een maand of vier. Nu ben ik er redelijk doorheen. De kwaliteit van de mest is goed te noemen al zijn er soms dagen bij dat het slecht is. Maar die worden in aantal gelukkig steeds minder. In het najaar hoorde ik her en der hokken die met hetzelfde te maken hadden en waar de afloop ook desastreus was. Het is te hopen dat het richting toekomst meevalt voor iedereen, maar ik denk er het mijne van. Het kon wel eens een gemuteerd paramixo virus betreffen en dan zijn we nog niet echt klaar naar ik vrees.