Mijn artikel van vorige week heeft onverwacht veel stof doen opwaaien. De reacties varieerden van ongeloofwaardig tot complimenteus met het verzoek om toch aub als duivenmagazine zelfstandig te blijven en niet in een bepaalde invloedssfeer terecht te komen. “Winning” is er voor de liefhebbers en gescreend zal er niet worden in het kader van welk belang dan ook. De duivensport zit verlegen om informatie van top klasse. Wij proberen dat te brengen en gezien ons steeds verder uitbreidende bestand van medewerkers zal dat zeker blijven lukken.

Deze aflevering ga ik het hebben over een onderwerp dat in nauwe relatie staat met het onderwerp doping, oftewel het gebruik van oneigenlijke middelen, van vorige week. Naast een stimulerende werking sluimert er nog een ander groot gevaar voor de duivensport.

Het gebruik van oneigenlijk stoffen verdoezelt een aantal zaken bij duiven. Laat ik eens een voorbeeld geven. Als wij bij duiven opmerken dat bij het knipperen van de oogleden het zgn. derde ooglid blijft hangen dan heeft dat een oorzaak. Die oorzaak moet je zien te vinden. En op zien te lossen. Dat is inherent aan onze hobby. En dat maakt het ook zo aantrekkelijk.

Door de vele advertenties van de duivendokters voorzien van tips, zijn veel duivenliefhebbers gaan denken dat er voor elk probleem wel iets bij den dokter in de kast staat. De wachtkamers van de duivendokters lijken dan ook meer op bedevaartsoorden, dan op een plaats waar gedegen onderzoek op “de patiënt” gebeurt. Den dokter haalt je op en tien passen verder “kent” hij je probleem al en pakt hij de oplossing uit de kast. Afrekenen en je kunt gaan. Er komen veel liefhebbers bij den dokter om te shoppen. De plastic zak wordt gevuld. Er wordt betaald. En den dokter vraagt niet eens wat het probleem is. Het boodschappenlijstje wordt afgevinkt. En een tevreden melker keert huiswaarts met een zak vol hoop voor het komend weekend.

Ik ben werkzaam in een Academisch ziekenhuis waar veel aan onderzoek wordt gedaan. Als patiënten gezien worden door een arts dan komen ze voor specialistische hulp. Dan wordt er niet geshopt en even een zak gevuld met medicijnen. Ziet u het voor u?? In de duivensport is dat wel anders. Kijk eens goed op een beurs rond en zie wat er allemaal aangeboden wordt aan duiven medicijnen. En wordt verkocht door mensen die er niet voor naar school zijn geweest. Het is de omgekeerde wereld geworden. Gespecialiseerde duiven dierenartsen zijn van onderzoeker omgeswichst naar verkoper. Ik ken helaas nog maar heel weinig duivendokters die nog serieus hun beroep uitoefenen. En weigeren geneesmiddelen even per post op te sturen als er om wordt gevraagd. De depots vliegen ook als paddestoelen uit de grond en kun je vlakbij ook even nog gauw wat kopen zonder dat je hoeft te bellen en verzendkosten moet betalen. Zo eenvoudig is er aan van alles te komen. Uit de etalage vandaan of onder de toonbank…

Wat zijn de gevolgen? De gevolgen van overmatig medicijngebruik zijn zonder dat het eigenlijk nodig is, dat duiven veel eerder versleten zijn. Duiven gaan dus niet zo lang mee als we ze maar vol blijven stouwen met allerlei zooi. Of worden ingezet voor een wedvlucht zonder het besef dat het eigenlijk niet meer kan. Maar dat is nog niet het ergste.

Het ergste is dat oneigenlijk gebruik van stoffen door die handelswijze op kousenvoeten onze sport is binnengeslopen. Ik denk niet dat het duiven harder laat vliegen. In mijn ogen is de duif die het hardste vliegt diegene die het meest recht naar huis vliegt.

Men denkt dat het duiven harder doet vliegen. Bepaalde middelen geven duiven een beter uithoudingsvermogen. Dergelijke duiven kunnen langer de hoogste snelheid aanhouden omdat ze geen vermoeidheidsverschijnselen kennen. De melkers zeggen dan: ze vliegen harder. Dat is niet zo.

Een andere reden is dat het het oriëntatie vermogen positief beïnvloedt. Duiven die top zijn oriënteren zich beter en vliegen daardoor dus rechter naar huis.

Eigenlijk moet ik u iets bekennen voordat u er mij nog meer vragen over stelt. Van oneigenlijke stoffen heb ik geen verstand. Wat ik ervan vind is dat het niet kan, niet mag en oneigenlijk is. Daarom wil ik er niets verder van aan de weet komen. Vangt iedereen bij mij bot en wil ik geen contact hebben met melkers die er anders over denken dan ik.

Goed. Of beter niet goed, het oneigenlijk gebruik heeft intrede gedaan in onze sport. Ik vind het mijn plicht om de melkers die nog luisteren willen te wijzen op de gevaren ervan en de bedreigingen die het aanzicht van onze sport in een slecht daglicht brengen. Dat laatste is simpel. We slagen er alleen nog maar in om met oneigenlijk gebruik van stoffen de nationale dagbladpers te halen. Negatief dus.

Het andere gevaar dat oneigenlijk gebruik oplevert is dat succes zo gemakkelijk is, dat de melkers er niet verder over na willen denken. Geen interesse meer hebben in andersoortige kennis. Wat druppelkes in het water en hadsjekiedee gaan met die banaan!

Duiven voorzien van een lading oneigenlijke middelen voelen zich allemaal top voor een langere termijn. Constant topvorm dus. Iets dat een normale duif misschien een of twee weken vol kan houden. Het beïnvloedt dus in “positieve” zin de vitaliteit. Daar waar er normaal verschil tussen duiven voelbaar en zichtbaar is, is het dat dan niet meer. Alle duiven voelen onder invloed van het gebruik van oneigenlijks stoffen als blokken aan. Ongelooflijk gewoon. Ik ben op een tophok geweest. Waarvan ik dacht: “ik vreet allebei mijn schoenen op als jij een meter vliegt van het jaar”. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ben er kort voor het vliegseizoen begon nogmaals een kijkje gaan nemen. Het was een wereld van verschil. Ik speel dat zelf niet klaar. Ze zijn goed of niet. En als ze niet goed zijn dan kost het veel tijd om ze wel goed te krijgen. Soms langer dan een seizoen duurt.

De gevolgen zijn desastreus. Ineens zijn alle duiven toppers geworden. En worden er verkeerde selectieve maatstaven gebruikt. Als er op prestaties geselecteerd wordt tenminste. Anderzijds kopen melkers primair aan op geleverde prestaties. Kopen dus verkeerd. Uiteindelijk zakt de kwaliteit van een postduif naar een bedenkelijk niveau. Dat maken we tegenwoordig steeds vaker mee als we verkopingen bezoeken. De aangeboden kwaliteit is sterk gedaald in verhouding tot vroeger. En de PR machine is het enige middel dat overblijft om geld in het laatje te krijgen.

Een ander gevaar is zelfs nog groter. Duiven in topvorm natuurlijk of onnatuurlijk zijn minder vatbaar voor ziekten. Als de “topvorm” verdwijnt omdat er gestopt wordt met het toedienen van oneigenlijke middelen, dan maakt het die groep duiven enorm vatbaar voor allerlei ziekten. En nog erger: ongevoelig voor bepaalde medicijnen. Dat is ook de reden dat sommige “tophokken” hun “klasse” materiaal zo gemakkelijk van de hand doen.

En laten we ook niet vergeten dat door verkeerde selectie en verkeerd medicijngebruik het weerstandsvermogen van dergelijke duiven niet bepaald optimaal te noemen is. En ziekteverwekkers resistent worden. Met andere woorden als ziekten de kop opsteken er geen medicijn meer helpt…

Die dingen gebeuren al. En kennen wij in onze sport een uitstekend middel om bacteriën en virussen in no time een zo groot mogelijk verspreidingsgebied te bezorgen: de container.

Zoals bekend worden virussen o.a. verspreid door de lucht. Om dit tegen te gaan dien je verbruikte lucht te verversen. Onze nationale organisatie is al bijna tien jaar aan het soebatten of er nu eigenlijk wel of niet op duivenauto’s verlucht dient te worden. Vraag het aan een melker en die zegt: “kijk daar staat mijn hok”. En je ziet dat er overal aandacht aan de verluchting wordt besteed. Alleen over de verluchting van de duivenauto’s daar gaat onze bond over. En voor de uitvoering zijn de afdelingen verantwoordelijk. Het besef van een goede verluchting dringt daar niet zo erg door. Omdat het klauwen met geld kost. Maar waarom niet investeren in de toekomst van je sport? Sommigen zijn verstandig geworden en doen het gelukkig al.

Dan is er andersoortig gespuis dat zich verspreidt via de mest. Bij het inkorven verspreiden we het liefst onze duiven over zoveel mogelijk manden. Er mocht eens een mand blijven hangen nietwaar?? Een ideale mogelijkheid om direct met zoveel mogelijk andere hokken in contact te komen. De duiven nemen mest mee aan de poten naar huis of pikken het vrolijk mee naar binnen samen met het voer dat ze in de container toebedeeld krijgen. Tel uit je winst.

En er is nog een derde mogelijkheid om een ziekte op te lopen: het drinkwater in de container. Let er wel eens iemand op of de convoyeur de drinkgoten en het leidingensysteem schoonmaakt?? Of de watertank leeg laat lopen en uit laat drogen? En vlak voor vertrek pas weer vult met vers water? Nee toch zeker?? We maken toch zeker de drinkpannen thuis ook nooit schoon?? Geven toch ook nooit vers water… Allemaal niet nodig… Toch???

Dan is er nog wat. Eigenlijk is dat mijn terrein niet. Willem Mulder heeft er een prima artikel over geschreven: mycotoxines. U vindt het in het archief van “Winning”. Onlangs hadden we er nog een interessant gesprek over. Hoe het toch mogelijk was dat de kwaliteit van het voer zoveel slechter is nu in verhouding tot vroeger. Willem kwam met een simpele oplossing: het is er wel, maar niet beschikbaar voor ons. Boeren verdienen niet meer met boeren hun boterham, maar met andere zaken. Kamperen bij de boer en dat soort dingen. Of verkopen hun bedoening aan stadse mensen die rust zoeken. Dat maakt voer schaarser. Kwaliteit die daalt. En prijzen die stijgen. Vanouds wordt de slechtste maïs veroordeeld tot convoyage maïs. Nog net goed om aan de duiven in de containers te voeren. Zelf besnuffelen we elk korreltje voer drie keer voordat we het aan de duiven geven. Wel eens gekeken naar de kwaliteit van de maïs in de container?? Wie steekt zijn vinger eens op???? Wie??????????????

Ik heb ooit eens verschrikkelijk stennis gemaakt tegen een convoyeur die van plan was om beschimmelde maïs aan de duiven te geven. De details zal ik u verder maar besparen. Maar een ding is zeker. Die duiven zouden vergiftigd zijn. Willem Mulder zal u uiteenzetten welke rampzalige gevolgen toxinen in duivenvoer hebben. Als u mij niet gelooft, dan gelooft u het misschien wel van een ander….

Laten we ervan uit gaan dat er weer eens niks verandert. Alles blijft zoals het altijd geweest is. Want het is toch altijd goed geweest. Maar uw duiven hebben op een keer toch wat opgelopen. Door een slechte verluchting in de duivenauto. Via de mest, het voer of het water. Ogenschijnlijk is er niks aan de hand. Tot……

Tot het moment dat er zich een stress situatie voordoet. En die zijn er plenty in de duivensport:

koppelen
nestjagen
eieren leggen
jongen groot brengen
africhten
in de container zitten
extra inspanningen leveren op zware vluchten
paar dagen aan de zwerf
ruien
en u kunt er zelf vast ook nog wel enkele bedenken.
Dan openbaart zich het probleem. Plotseling En slaat keihard toe. Oude duiven leggen binnen een dag het loodje. En er volgen er spoedig meer. Jongen groeien niet meer en worden van armoe maar opgeruimd. En van lieverlee worden de oude duiven maar gescheiden om verdere rampspoed in hemelsnaam toch maar te vermijden. U bent in alle staten. Belt stad en land af voor advies. Help me alsjeblieft! Help………..

Wakker? Of welterusten…??