Driemaal kampioen van de N.A.B.v.P worden in vier jaar dat is iets bijzonders. Dan beschik je over een bijzondere keuken met exotische gerechten. Het "Vredesduifredaktieteam" had dan ook al diverse malen om toestemming gevraagd eens in mijn keuken bij de bereiding van die bijzondere gerechten mee te mogen kijken. Hoe ze bereid worden en welke ingrediënten er gebruikt worden om ze zo verfijnd op smaak te krijgen. Deze wekelijkse artikelen zijn ervoor bedoeld dat u aandachtig leert lezen. Met andere ogen op uw hok naar uw duiven gaat kijken. Mijn methodes met die van uzelf gaat vergelijken en dat u overweegt wat u ervan kunt toepassen, zodat u uw eigen specialiteitenkaart met een exotisch gerecht kunt uitbreiden.

Nadat mijn nieuwbakken ploeg weduwnaars gelijk zo geestdriftig van start ging, heb ik direkt wat gas teruggenomen. Wanneer duiven het goed hebben in alle opzichten, uit zich dat direkt in hun manier van trainen. Als je wilt dat wat minder wordt dan draai je de energietoevoerkraan wat dicht. Ik heb ze naar mijn gevoel genoeg gevoerd, doch naar het gevoel van de doffers was dat net iets te weinig. Dat vertaalde zich in enkele vragende gezichten en dat was voor mij voldoende. Als je doffers die nog niet precies weten wat je van ze verlangt, al direkt zo van start laat gaan dan krijg je nooit een goede kontrole. Zeker in het begin niet. Ik vind dan ook dat je voor de eerste wedvlucht méér dan één week tijd nodig hebt om ze echt goed weduwnaar te maken. De eerste paar dagen snappen ze van het hele systeem nog geen biet. Dat uit zich vervolgens in zenuwachtig heen en weer vliegen. Niet op het hok willen vallen en soms wel een halve morgen door blijven karren. Je ziet dat ze een vleugelslag kiezen die bijna geen energie kost en dan ben je te laat. Overal worden koppels duiven voor de training uitgelaten en iedere keer gaan ze daar opnieuw mee in de rondte. Het gaat erom ze vast in een stramien te krijgen. Weten wat er van ze verlangd wordt. Leren te luisteren. En dan kun je pas beginnen met ze op te voeren richting eerste wedvlucht. Dan kun je hopen op een succes in jouw richting. Als je een echte uitslag wilt neerzetten, dan zal je in ieder geval één team aan de start moeten brengen. Op een andere manier gaat het niet. Dus kies ik er in dit geval voor om oplettende duiven te hebben de eerste paar dagen. Een kompakte koppel die kort bij huis blijft en direkt op de baas reageert.

De volgende stap is dat je ze echt weduwnaar maakt. Als je ze hun duivin afneemt, dan zijn ze daar wat stresserig van. Stress gaat over met een vriendelijke geste. Dat is net als bij ons mensen bij duiven ook zo. Na vier dagen weduwschap, ijs en weder dienende, vond ik dat het zover was. Toen de eerste schotels werden omgedraaid reageerden de overjarige doffers daar gelijk heel verheugd op en ze namen daarmee in hun enthousiasme de jaarlingen mee. Belangrijk is dat je voor zo'n eerste leervlucht, om ze verder op het systeem te zetten, goed weer hebt. Na een geheel verregende zaterdag werden we op zondag door een stralende zon uit ons bed gelicht. Dat kwam dus goed uit. Nadat de duivinnen hun intrede hadden gemaakt, was het uiteraard plezier voor tien. En daar gaat het zo'n eerste keer voornamelijk om. Even het idee geven dat de oude situatie weer is teruggekeerd en dan de systematiek er in brengen. De mand op het hok, de doffers erin en de baan op.

Als trainer van de ploeg sta je dan voor de keus. En ik wilde eigenlijk gelijk weten hoe het ervoor stond. De avond ervoor had ik de doffers getrakteerd op een ruime portie gerst, waar ze in gezamenlijk overleg voor kozen de neus op te halen. Ze voelden de andere dag, kort in de middag dus voor het goede veel te licht aan. Maar kennelijk vonden ze dat ze niet meer dan dat behoefden tot zich te nemen en ik wilde eigenlijk best wel eens weten hoe ze er zonder iets extra's voor stonden. Hoewel er een behoorlijk koude noorden wind stond vond ik 60km teveel en 20km te weinig. Dus werden het er 40. Dan kun je verschillende manieren hanteren om duiven op te leren. Wat ik wilde weten is hoe ze er individueel binnen het team voor stonden. De oude doffers kennen het klappen van de zweep en die zouden dus zeker zonder te twijfelen als gangmakers optreden. Dus ik besloot om het hele spul er in één keer uit te doen. Zonder ook maar één hele draai te maken, verdwenen ze vrij hoog direkt uit het zicht. Daarna vertrok ik met 150 op de teller huiswaarts om in ieder geval vóór de meute thuis te zijn. Waar het er mij om ging was, hoe ze thuiskwamen. In één groep of meerdere. Wie van de jaarlingen er voorop zaten en welke mannen er achteraan kwamen dwarrelen. Ik schatte dat de 40km ze qua wind en temperatuur zeker 40 minuten zouden kosten. Het werden er 45. De aankomst was voor mij een genot om te zien. De eerste groep bestond kompleet uit oude doffers. Laag tussen de huizen door zag ik ze vanuit het zuidwesten komen en het was boem en binnen. "De Kleine Grijze" ging voor de overwinning. De tweede groep zat er bots bovenop, doch die kwamen al terug uit het noorden. En toen die aan het zakken waren kwam er een versnipperde groep vanuit het zuiden tussen zakken. Enkele zwaaien en het ook de meeste jaarlingen zaten binnen. Even tellen: vier achterblijvers. Drie ervan volgden één voor één binnen 5 minuten. Dat was een goed resultaat om mee te beginnen. De laatste een rode doffer had ik al opgemerkt doordat hij al geruime tijd géén goede mest produceerde. Daar was dus iets mis mee in het binnenwerk en hij was voor het donker nog steeds niet teruggekeerd.

Niet alleen doffers moet je op het systeem zetten, dat geldt ook voor de duivinnen. De eerste paniek van hee ik moet naar mijn eieren, dat is weggenomen door ze een dagje samen los op het hok te laten zitten. Dan is er nog wel een dagje gespring en geklim tegen het gaas aan in de ren en dan hebben we het wel gehad. Het gaat er dan om ze kort te houden, want een duivin die zich vrijgezel voelt, eet praktisch niets. Die wil alleen maar rap de ren uit. En als die deur dan wordt opengezet en het zaakje naar buiten gestoven is, dan wil ik het liefst dat ze zich zo snel mogelijk in één groep bij de doffers voegen. De eerste keer verdwenen ze in no time aan de horizon, doch binnen 5 minuten waren ze er weer en de oude en ervaren duivinnen kletsen als eersten door de trengels heen. Bij de volgende draai volgden de meesten het voor mij goede voorbeeld. De overigen verdwenen vervolgens als heksen op bezemstelen naar grote hoogten. Jammer, maar de show must go on en de duivinnen die binnen zaten, werden op een portie gerst getrakteerd. Als ze weten dat ze automatisch iets krijgen, oefent dat de volgende keer ook een zekere aantrekkingskracht uit. En als ze dan in de gaten krijgen dat hun eega luidroepend in de broedschotel ligt te wachten, dan gaat het steeds beter. Dan worden het echte weduwduivinnen die hun doffers sleepstaartend begroeten. Als we dat hebben bereikt dan hebben we het alweer iets gemakkelijker, want er is niets prettigers om vanuit een goed draaiend systeem als duivenliefhebber met duiven om te gaan!

Mijn vrouw liet tot het moment dat de doffers op weduwschap gingen de oude duiven twee maal uit om te gaan trainen. Beide sexen apart. Ik ben al blij dat ze het allemaal voor me doet, want zonder haar was ik nergens. Hoe een en ander gaat, daar vraag ik niet zo heel direct naar. Wat me de eerste dagen wel op viel was dat de doffers niet als een streep het geopende raam uitvlogen. Ze hebben daarvoor na enige dagen nog steeds de nodige aansporing nodig. Maar dat zal zeker over enige dagen verholpen zijn. Ik vind het nodig dat ze allemaal gelijk door één gat heen naar buiten toe willen. Ze moeten graag willen vliegen en vooraan in de koppel de verte in willen vertrekken. Ik denk namelijk dat bij een echte duivenlossing ook zo gaat. Bij de eerstvertekkende koppel zit zeker niet zelden de eerste prijswinnaar van het concours!

Een tweede ding wat me opgevallen was, was de behoorlijk platgetrapte mest bij de nu dagelijkse schoonmaak van het weduwnaarshok. Dat wijst op onwennigheid ten aanzien van het systeem. Tegen elkaar koeren, teveel heen en weer vliegen. Nog niet gewend aan het systeem. En: nog geen echte vorm! En: nog teveel eten en dat ook weer kwijtraken. Het teveel daarvan is dan vaak ook nog niet vast van consistentie en dan wordt door al het drukke gedoe de bodem van het broedhok één grote bende. Maar dat zal met een week sterk verbeterd zijn. Hoop ik.

In de aanloop naar de eerste wedvlucht is het zaak te komen naar meer regelmaat. De dagelijkse trainingen worden verdubbeld en in de ochtend gaan ze er in het vervolg ook uit. De eerste ochtend waren de eersten door de kou of de duivin van gisteren nog in het hoofd al heel snel weer terug in het hok. Ik vind twee trainingen voor weduwnaars per dag een must. Het vliegen in de ochtend. Geen of weinig andere duiven in de lucht. Meer contact met de doffers. Een extra voeding in de ochtend. Allemaal meer mogelijkheden die je op een gegeven moment als trainer kunt uitspelen. In het begin van de week houd ik ze nog ze nog vrij kort met veel gerst en dan moet het moment gekozen worden om ze de vrije teugel te geven. Dan komen de individuele karaktertrekken boven drijven, waarmee je gepast moet proberen om te gaan. Elk jaar weer is het een verrassing wat voor nieuwe types zich in de vliegploeg manifesteren. In de loop van het seizoen zal ik ze allemaal eens aan u voorstellen. Elk met hun individuele eigenaardigheden en hoe ik ermee om ga. 

Let op:

Zodra u overstapt op een z.g. weduwschapsmengeling of u gaat straks pinda's gebruiken let dan goed op de kwaliteit! Beschimmeld voer kan echt uw hele seizoen naar de knoppen helpen en het kan geruime tijd duren voordat u de oorzaak achterhaald heeft! Een aparte mengeling of pinda's wordt niet al teveel verkocht. Koop zoiets dan ook niet in een "buurtwinkel" maar in een "supermarkt". Dan bent u zeker van vers! Pinda's worden soms zacht en dan kun je ze inknijpen. Die kun je beter niet geven! Als ze dan binnen in de kern een grijs streepje vertonen, dan is dat schimmel. Dan kun je beter de hele zal weggooien. In mengelingen is mais vaak een graadmeter. Ook hier treedt de grijze kleur op: weer schimmel! Bij rode mais, die meestal vanuit Argentinië, lang onderweg is ziet u dit nogal eens. Het best is aparte mengelingen met gele franse mais(die is verser van oogst) aan te schaffen.

Tip voor volgende week:

Als uw weduwnaars van de eerste vlucht wat moeizaam binnenkomen, dan hebben ze het spelletje nog niet helemaal door. U kunt ze dan als u vrijdag inkorft, in de middag of de avond ervoor, een keer lappen op korte afstand. De duivin zit hen op te wachten in de nestschotel. Dan zullen ze de tweede vlucht het spelletje zeker doorhebben.

Of: u heeft de benzinetank teveel gevuld. Je moet altijd de vliegtijd, de snelheid en het lossingstijdstip zo goed mogelijk proberen in te schatten. Daar moet je gevoel voor proberen te ontwikkelen. Te laat teveel voeren betekent de andere dag bij een korte vlucht en vroege lossing dat u ze er met geen mogelijkheid in krijgt!

En dan: de kop gaat er eindelijk af!

De seizoenstart is altijd moeilijk. Als je van het vitessespelletje houdt, dan moet je meteen van voren zitten. Anders haal je de achterstand nooit meer in. Voor de liefhebbers van de andere spelonderdelen is het een indicatie hoe het er voor staat. Goed je wilt mee en dan ga je naar de omstandigheden kijken. Een schrale noordenwind met hier en daar een bui en hoogstens tien graden. Als het zo koud, en misschien helder in de ochtend, wordt er bijna nooit vroeg gelost. Ik koos voor de vrijdagochtend niets voeren en tegen twee uur mochten ze kiezen. Ingekorfd werd er met een halfgevulde krop. De doffers waren lekker rustig en ik hoopte dat zo niet al teveel energie zouden verspillen. Dat was de basis, want de ochtend was inderdaad koud en nat. Een eerdere lossing kende een matig vertrek, dus werd er een uurtje gewacht en pas om 11.25 vond het vertrek plaats. Ik schatte de snelheid in rond de 1200 mpm. Die werd net niet gehaald. De eerste bij mij had voor de 97 km 80 minuten nodig. Het was een jaarling, die met grote klappen door de buurt stoof. Direct vielen er 4 bovenop en toen was het feest. En feest kost nu eenmaal tijd... Ik had er 44 mee en die gingen als volgt de klok in: 47(5x)-49(2x)-51(4x)-53(2x)-54-55(3x)-56-57(5x). Om "even over" zaten er 36 in en ik denk dat er 33 van prijs zullen hebben in groot verband. De eerste 5 zullen in groot verband tussen plm 5000 duiven in de top 25 eindigen. En dan mag je met de seizoen start tevreden zijn!