In deze tijd moet je proberen om alles voor het nieuwe seizoen weer goed op de rails te krijgen. En dat valt niet altijd mee omdat de dagen nog zo kort zijn. Ik heb nu twee weekenden achter de rug en gelukkig heb ik alle jonge doffers nu overgewend. Dat is dus een zorg minder. De duivinnen zijn dit jaar een stuk hardnekkiger. Zelfs de oude duivinnen gaan vrolijk het jonge duivenhok binnen. 't Is om te …….. Tegen het donker beginnen te ketsen daar heb ik een hekel aan, want je kunt er maar zo een paar kwijt zijn als ze de nacht in vliegen. Eind van de week zitten de jongen eraan te komen en dan zullen ze vanzelf meer trek op hun nest krijgen. Dus moeten ze maar op het weekend wachten, want ik heb er geen zin in om er de kriebels van te krijgen. En het weer met al die storm en regen maakt het er ook niet al te aantrekkelijk op buiten in de tuin.

Als je duiven voor het eerst weer buiten laat na een langere periode van vast zitten, dan moet je oppassen dat je de boel niet zo hier en daar forceert. Vooral doffers kunnen dan te zwaar en te stijf zijn. Als je er gelijk achteraan begint te jagen, dan heb je gemakkelijk kans dat er een schouder uit de kom gaat. En dan is het gelijk over en uit met een goede vliegcarriere. Je merkt dat aan het lichtelijk scheef vliegen van zo’n duif. Ze hangen ietwat uit balans in de lucht en slagen er niet in met de koppel mee te trainen. Al gauw komen ze naar beneden en laten op het dak de vleugel lichtelijk hangen. Daar zie je aan dat het kwaad geschied is. Vooral doffers hebben hier last van. Bij een duivin heb ik het nog nooit meegemaakt. Jaag er dus nooit achter. We hebben nog twee maanden de tijd voordat het weer zover is. Laat ze lekker begaan dat is het beste. Als de jongen straks geringd en wel in de schotel liggen dan gaat alles als vanzelf. En als het heel goed is zul je ze dan al moeten gaan afremmen.

De eerste keer weer buiten heb ik ze dus lekker laten doen waar ze zin in hadden. En dat was een uitgebreid bad nemen. De dag erop heb ik ze na een poosje rondslenteren even laten schrikken zodat ze de vleugels wel moesten strekken. Wat een ongeordend rommeltje was het toen in de lucht! Afgelopen weekend was het al een stuk beter. Op zondag zat alles in de koppel en nadat de meest luie mannen eruit geduikeld waren, ging een vrij grote groep hoog aan de haal. Het was lekker weer en ze hadden er ook echt zin in. De duivinnen zetten er al gelijk de spurt in en gingen daarna boven op het huis aan het klieren en lanterfanten. Todat het jonge duivenhok eindelijk open ging. Toen wilden ze wel naar beneden en binnen. Dat ze nog steeds, soms na jaren, zo’n trek op een hok hebben is toch geen slecht teken!

In deze tijd komt er steeds meer werk aan de winkel. Het afgelopen weekend ben ik dan ook begonnen om voorbereidingen te treffen om het jonge duivenhok in te richten voor de nieuwe bewoners. Alles nog eens goed schoon gemaakt. Ik was van plan om het te ontsmetten, maar kwam er niet meer aan toe. Het zou ook de eerste maal zijn dat ik zoiets deed. Enkele jaren geleden heb ik een grote verwarmingsplaat gekocht. Dat is gezien de belangstelling ervoor van de pas gespeende piepers geen slechte investering geweest. Een paar handenvol erwtenstro maken het af voor de jonge mannen. Gezelligheid is troef op het jonge duivenhok.

Om de jonge garde snel op de rit te krijgen van wat er allemaal mogelijk is, doe ik er een stuk of 3-4 oude duivinnen bij die over zitten. Die leren ze mooi eten, drinken, in de schapjes vliegen, de spoetnik in en dan naar buiten. Kwestie van kennis en gewoontes over dragen. Dat werkt een stuk sneller in de “opvoeding”. En die oude duivinnen zijn behoorlijk betrokken bij de jonge duiven. Ik heb er in ieder geval goede ervaringen mee.

Ik ben wel van plan om weer te verduisteren. Maar heel geleidelijk aan. Op het kweekhok verlicht ik behoorlijk bij. ’s-Morgens vanaf zeven uur tot tien en ’s-avonds van vijf tot half tien. De jongen hebben dat extra licht nodig voor hun ontwikkeling. En die extra lange dagen moeten ook weer langzamerhand afgebouwd worden. Dat extra licht is er ook de oorzaak van dat er er zo hier en daar een pennetje gestoten wordt door de jonge duiven. Maar dat neem ik maar op de koop toe. Direct verduisteren zou mijns inziens gelijk zorgen voor nog meer stress, naast het verhuizen, honger (niet meer gevoerd worden) nog niet weten waar te moeten drinken. Etc. En stress bij jonge duiven vertaalt zich direct in een coli uitbraak of een groei stoornis. Dat moeten we zien te vermijden. Als de eerste kleine veertjes beginnen te vallen dan wordt het risico daarop al meteen een stuk kleiner.

Problemen met de gezondheid van jonge duiven begint al bij het begin. Op tijd scheiden van de kwekers. Een goede rui van de kwekers. Een puike conditie als ze gekoppeld worden. Aangegeven door een goede leg met een goede bevruchting van de eieren. En daar ging bij mij helaas het een en ander mis dit jaar. Het jaar ervoor ging het mis bij het scheiden van mijn kweekduivinnen en ik dacht dit gebeurt me nooooooooit meer. Maar dan gebeurt er wel weer wat anders dat je niet ziet aankomen. Het jaar ervoor dook er onverwacht een adeno virus op in de ren waar ik de kweekduivinnen in het najaar in onderbreng. Dat kostte me een vijftal van mijn allerbeste duivinnen. En dat doet heel veel zeer. Dat kan ik u vertellen.

Dus besloot ik om de duivinnen weer net als heel vroeger op zolder te laten en om het aantal koppels terug te brengen, zodat ik geen last van overbevolking zou krijgen. Wat dit betreft verliep alles eigenlijk op rolletjes, maar….. ik ben eigenlijk wat te goed voor mijn duiven en tijdens het koppelen had ik het eigenlijk al in de gaten: de duivinnen waren veel te vet! Leggen duurde wat lang voordat ze begonnen en toen ze op stoom waren ging het eigenlijk wel goed. Maar na een week had ik het al gezien: heel veel onbevruchte eieren. En dat is altijd jammer vooral als het achteraf je eigen schuld is.

Dit jaar ben ik wat dingen anders gaan doen om er maar voor te zorgen om een betere kweek te hebben. Om te zorgen voor een betere natuurlijke vitaliteit. Een en ander onder invloed van diverse artikelen hier in “Winning” gepubliceerd. Jan Hooimeijer had een poosje geleden een artikel gewijd aan het belang van goed grit en dat goed grit bijna niet te krijgen was. Zo struikelde ik op de NPO Manifestatie over een emmer met gemengd grit en een hele uitleg van iemand die zich als Bas Thiele voorstelde. Ik kreeg een folder mee en hij zou me een emmer bezorgen om uit te proberen. Ik heb al meer mooie verhalen gehoord en dacht laat de duiven het maar eens laten zien. En inderdaad van meet af aan werd alles tot op de bodem opgepeuzeld. Het werd niet met haast gegeten. Maar het ging wel bijna helemaal op. Dat is dus waar voor je geld in vergelijking met normaal grit waar duiven de helft van laten staan en van de andere helft nog een kwart verknoeien. Als u de naam van het product wilt weten, dan email me maar. Ik heb het even niet paraat.

Ongeveer driekwart jaar geleden botste ik bij toeval op een ander product. Wiebren van Stralen had het uitgeprobeerd en ik had er naar horen vragen door melkers. En ook nu dacht ik laat de duiven het maar laten zien wat ze ervan vinden. Ooit heb ik geschreven over het nut van probiotica. Ik vond toen een zeer goed product en heb dat enkele jaren naar volle tevredenheid gebruikt. Totdat de producent aan de samenstelling ging sleutelen en de duiven me vertelden dat het niet meer toppie was. Dan stop je en kijk je verder naar wat er nog meer was. Dat product heb ik vorig jaar in de periode april-mei uitgeprobeerd en er een schitterende ronde jongen door gekweekt. En nu dus opnieuw: Profi Solution van Garvo tijdens de kweek. Lees de informatie op de site van Garvo er maar eens op na en u weet wat het is. De duiven eten het heel graag, de mest is perfect en de jongen groeien er uitstekend van. En als je je jongen speent dan ben je toch altijd kritisch van hoe zien ze er uit. Zitten ze glad en strak in de veren. En hoe voelen ze aan. Nou dat was super. Profi staat in het vervolg bij mij het hele jaar door dagelijks op het menu. Het is niet goedkoop maar het is veel waard om je duiven op een natuurlijke manier gezond te kunnen houden.

Verdekt reclame maken? Ik denk daar iets genuanceerder over. Wij duivenmelkers zijn per definitie de grootste eigenheimers die er rond lopen. Alle geheimen houden we voor ons zelf. Die vertellen we niet door. Want stel je voor dat iemand die je vandaag helpt je morgen 1 seconde voor zit. Ja stel je dat eens voor! Ik zie dat dan heel anders dan de meeste duivenmelkers.

Het is net als met zoveel andere dingen:

Iedere generatie heeft de plicht in dit leven om voor de volgende generatie te zorgen.

En dat is nu net waar het in de duivensport aan ontbreekt. Het barst overal van het eigen belang en we verstaan de kunst om niet over de heg heen te kijken richting de rest en om vooral de heg zo hoog te laten worden dat de concurrent niet bij jou in de tuin kan kijken. Daar hou je de concurrentie zeker mee op afstand. Maar erger nog: je dunt de concurrentie qua aantal sterk uit. Met als uiteindelijk resultaat: de duivensport sterft uit.

Het eigen belang heeft zich ook een weg weten te banen tot in de hoogste toppen van de organisatie. Men zorgt voor zichzelf in plaats van men zorgt voor iedereen. Binnenkort wordt er een beslissing van levensbelang genomen in de top van onze organisatie. Vliegend naar 2000 heeft geresulteerd in 11 autonome afdelingen. 11 eigen baasjes met alle 11 een brok verworven eigen belang. Allemaal kruidenier geworden in plaats van 1 grootgrutter. Die 11 kruideniertjes (afdelingen) verlangen van de “grootgrutter” (NPO) dat die afdaalt naar een niveau dat er ooit al eens geweest is: ringenbureau. Ik hoop dat het gezonde verstand tijdens de komende NPO vergadering gaat zegevieren. En dat de duivensport van tegenwoordig gaat zorgen voor de duivensport van de toekomst. Want dit wat er nu gaande is is terug naar af. En dat is in de loop van de geschiedenis nooit een goede, verstandige beslissing geweest.

Wat ik er persoonlijk van denk??? Ik denk dat de mensen die de macht gekregen hebben dat maar al te graag willen behouden. Het wordt er dus nog bedenkelijker door dan dat het nu al is. Een NPO die van buitenaf wordt aangesproken op zaken en die niet de kracht en de macht heeft om veranderingen in de organisatie aan te brengen. Het schijnt allemaal zo te moeten zijn. Op de puinhopen verschijnt pas nieuwbouw. Laten we hopen van niet, maar ik ben er absoluut niet gerust op.

Nog wat. Ik had beloofd als de vliegers zaten te broeden om Citromed (een geelkuur op een natuurlijke basis van o.a. citroenzuur) uit te proberen. Gedurende 4 dagen heb ik gekuurd met de voorgeschreven dosering. Het product werd goed opgenomen; m.a.w. ik zag geen duiven met de kop schudden nadat ze gedronken hadden. Nadat ik 2 dagen met de kuur was gestopt heb ik 3 gekuurde duiven en 3 duiven die in geen 6 maanden een kuur hadden gehad. De uitslag was:
Gekuurde groep: 2 licht; 1 matig besmet met geel.
Niet gekuurde groep: 2 licht; 1 matig besmet met geel.
Hetgeen aangeeft dat van het product weinig of geen werking uitgaat.
De controle is uitgevoerd door Drs. J. v.d. Sluis, veterinair adviseur van de NPO. Na afloop van de controle is hij op de hoogte gebracht van de test en het product.