Home > Archief > Sport in beeld > Practische Hints voor deze tijd (29): Loterij is …. (Editie 194)

Practische Hints voor deze tijd (29): Loterij is …. (Editie 194)

(10:53) Practische Hints voor deze tijd (29): Loterij is ….

Sinds mijn laatste aflevering van Hints hebben we er alweer 2 vluchten opzitten: Pommeroeul (220 km) en Epehy (285 km). Beide vluchten zijn eigenlijk uitgedraaid op missers van de lossingsverantwoordelijken. Daar gaat ie weer zult u denken. En bij deze doen we dat dan maar weer eens.

Mijn vriend uit Zuid-Afrika Bertus Nel begint het klimaat waaronder zijn duiven vliegen inmiddels meer en meer te waarderen omdat hij inziet hoeveel loterij vluchten wij hier op een jaar tijd wel niet hebben. Je kunt op die manier maar heel moeilijk de juiste waarde van je duiven bepalen. Bertus kan dat wel. Hoe? Dat zal ik u vertellen.

Bertus woont zoals u wellicht weet in Colesberg in het midden van Zuid Afrika. Daar is het weer vast. Zonnig. Lekker temperatuurtje. Alleen de wind is variabel. Bertus heeft daar het volgende op gevonden. Hij houdt niet van waai duiven en heeft voorgesteld in zijn club om alleen maar vluchten te houden met kopwind. Na het inkorven wordt gekeken waar de volgende dag de wind vandaan komt. En dan krijgt de chauffeur de opdracht de andere kant op te rijden. Het resultaat: schitterende vluchten met de betere duiven voorop. Inmiddels hebben veel andere clubs het voorbeeld gevolgd. Een dergelijk systeem zou bij ons ondenkbaar zijn en hele veldslagen opleveren na het inkorven…

Inmiddels hebben we ook een nieuwe verantwoordelijke voor het weer. Eric Chavanu. Weerkundige. Schrijft voor het NPOrgaan. Die. Vertelt 2 dagen voordat de vlucht plaats vindt hoe het weer wordt en hoe er gelost moet worden. Je krijgt er op voorhand een bijna wellustig gevoel van. Maar zo werkt het toch echt niet met het weer. En met duiven. Je kunt ook goed aanvoelen dat onze Eric geen duivenmelker is. Op zijn site zou je bijna denken van wel. Maar lees nog eens goed Het Lossingsverhaal en de Lossingswijzer op Winning door dan bent u er snel achter waar Chavanu zijn bijna wijsheid heeft geleend. Om duivenlossingen goed te kunnen begrijpen moet je wel zelf duiven hebben om het helemaal te kunnen begrijpen. Dus wie weet krijgen we er daarom binnenkort een nieuw lid bij…

Twee weken geleden inversie bij een flinke zuidoostenwind. Wij weten hoe het werkt. De duiven wijken naar links af. Vooral de goede. En dan krijg je de slechte voorop. Die waren de afgelopen weken steeds 15 min te laat. Alleen de beste duiven zaten op de verkeerde route. De oplossing is even een uurtje geduld hebben. En kijk ook eens wat er achter je gelost wordt. Aan de hand van de wind weet je hoe hard duiven vliegen. Los dan niet als Brabant 2000 juist komt over stuiven. En ook niet gelijktijdig met Noord Holland die van links komen overzetten naar de andere kant. Zo zet je dus het resultaat volledig op zijn kop. Dat bedoel ik dus dat Chavanu eigenlijk duiven zou moeten gaan houden om te begrijpen waar wij het over hebben.

Zaterdag zag je de bui al snel hangen. Als je lost en 50 km korter doen ze dat niet en weer 50 km verder rijden ze terug dan weet je dat er geblunderd werd. Hoofdconvoyeur Lutters maakte zijn bijnaam “Ut ken makkeluk” weer eens waar. We hebben nieuwe lossingsverantwoordelijken en die speld je dan gemakkeluk wat op de mouw. Ik hoop wel dat ze de truukjes van de oude baas snel doorkrijgen. Gelukkig stond de wind van achter en dat was het grote geluk dat we hadden. Bij ons in de club stond het zowat 1 uur open. Snel vergeten maar weer. En op naar de volgende keer.

Jammer is het dat veel vluchten door fouten die voorkomen hadden kunnen worden zo verlopen. Je weet nooit wat nu wel of niet je goede duiven waren. Je hebt wat aan je hok veranderd en je weet niet of het nu wel goed was of juist daardoor slechter. Je hebt wat anders gevoerd en ook nu weet je niet of je er goed aan deed of niet. Dat is steeds het jammere van de zaak. Het komt maar zelden voor dat er geen bokken geschoten kunnen worden door de heren. En dan de liefhebbers. Het gros is geen kampioen en wil dat wel worden zonder er al te veel tijd aan te besteden. Loterij vluchten hebben dan ook ieders voorkeur. Jij niet dan ik misschien dan nu toch eindelijk eens wel ;-) Dus als we de omstandigheden in de kaart kunnen werken dan zullen we het niet laten. Zo werkt dat al jaren in onze liefhebberij. En mijne heren dat niveau wreekt zich beslist een keer. Als Den Haag daar zicht op krijgt dan helpt er geen moedertje lief meer aan. Blijven afkloppen dus. Zolang dat werkt gaat het goed.

Op eigen hok gaat het naar behoren. De dagfond club vliegt nu al 4 weken lang zowat 75% prijs en dat is niet echt verkeerd. Vorige week op 1 seconde geklopt voor de eerste en afgelopen zaterdag was het opnieuw de 2e plek van rond de 400 duiven. Het team is maar 15 doffers in totaal en de besten van vorig jaar zijn op de kweek gezet. En met een team van 15 middelmatigen kun je niet echt uitslagen maken. Maar duidelijk is wel dat het lek op het Bovenhok boven is. Doffers blinken weer en ik raak er niets van kwijt. Ik vind het altijd heel veel waard als ze allemaal weer thuis zijn. Dat is voor mij primair in de sport. Duiven kwijt dan heb ik de P in want meestal is dat je eigen schuld. En dan kun je gaan graven waar het hem in zit.

Over de fondduiven ben ik nog niet echt te spreken maar dat had u al begrepen. Als je de deur open doet kijken ze je aan en vragen moeten we nu echt naar buiten om te trainen? Na 3x enkele blokjes erin gooien vliegen ze de 4e x nog niet vanzelf naar buiten. Ik kan daar maar slecht tegen. Ze zitten nooit echt strak. Ze eten anders. Doen eigenlijk alles anders in vergelijking met de dagfondmannen.

Maar goed ik beschouw het maar als een tussenjaar voor het Keukenhok. Ik heb er al zolang niet meer van gespeeld en het was altijd erg moeilijk te managen kwestie verluchting. Constant kleine aanpassingen. Je moet het weer goed voelen aankomen anders lopen de duiven meteen terug. Dat geldt voor overdag en ’s nachts. Overdag soms te weinig als de zon plotseling sterker wordt dan je dacht. En ’s nachts als het toch kouder wordt en dat voor teveel koude trek zorgt. Dus voor het slapen gaan toch nog maar weer even voelen hoe het is.

Vorige week vrijdag was het fris buiten maar de zon had kennelijk zoveel kracht dat het binnen benauwd was. Bovenin de kap was het perfect en meteen de oorzaak dat het in het hok bleef hangen. Dus heb ik de blokjes onder de onderste rij pannen maar weer uitgehaald zodat de stroom inkomende lucht daar werd beperkt. Eerder functioneerde dat prima maar dat kan zo maar veranderen. Nu wat extra lucht van onderen binnen gelaten en dat beviel beter.

Met de duivinnen ben ik ook aan het experimenteren. Het zijn er nog steeds 13. Er zit goed glans op. Ze zijn inmiddels goed gedresseerd en weten wat ze na een bepaalde handeling kunnen verwachten. Het voeren op de tafel is een genot en ze staan te knokken om maar het dichtst bij je hand met voer te kunnen komen. Dressuurstokje optillen en ze zitten keurig in het schap. Ik begin steeds meer plezier in de dames te krijgen.

Deze kant van het Keukenhok, waar de duivinnen zitten, neemt niet zoveel warmte op en was vroeger toen de weduwnaars er nog zaten ook altijd al het beste deel. Toch heb ik nog wat kleine aanpassingen gepleegd aan de verluchting. Jammer dat je het door loterij vluchten niet bevestigd krijgt of je het goed deed of niet.

Het trainen van de duivinnen is nog niet wat ik graag zou willen zien. De met elastiek bespannen bodem geeft me nog steeds zekerheid want koorddansen daar houden ze niet van. Het geeft me de vrijheid om eens wat te experimenteren met voeren. Zaterdag en zondag heb ik ze voor de verandering eens zwaar gevoerd. En ik vond ze meteen veel beter bij de les. Alerter. Aan de deur hangen en aan het raam. Reageren op de doffers. Bevalt me beter. Maar eens kijken waar het schip strandt. Zolang ze niet paren en eieren leggen; is door de hokinrichting bijna onmogelijk en zo kan ik in principe meer met ze. Maar het zijn en blijven fondduivinnen. Ze staan op een gemiddelde van 1,5-ve prijs op de 13. Dat is prut natuurlijk. Maar hun vluchten moeten nog komen. En in de loop van het jaar moet ik het systeem steeds beter kunnen vervolmaken. Hoe beter ik ze in de hand kan blijven houden hoe meer ik kan uitproberen. Dan ben ik volgend jaar klaar voor een stel echt goede duivinnen van mijn eigen soort. En dan wordt het vast heel anders.

Steven van Breemen.

Uw naam

Paswoord

Remember me

Sitemap
Printvriendelijk
Mail sturen
RSS feed

Submenu

Uw naam

Paswoord

Remember me


Steven van Breemen