Het gras wordt me een beetje voor de voeten weggemaaid door onze nieuwbakken auteur Co Verbree. Net zoals ik een van de eerste vervoers- en lossingsactivisten van ons landje. Na jaren van opbouwende kritiek op het lossingsbeleid en de uitvoering daarvan door onze eigen Afdeling 7 is er dit jaar toch wel een hele fijne en prettige ommekeer op gang gekomen. En dat mag best eens gezegd worden!
Met name wordt er heel zorgvuldig om gegaan met inversie. Het is algemeen bekend dat lossen onder een inversie de duiven naar links doet afwijken onder invloed van UV stralen die anders gebroken worden door de inversielagen. De duif vermoed zijn hok op een andere plaats en kiest dus een foutieve route richting hok. In principe is het pure concoursvervalsing als je hier geen rekening mee houdt want liefhebbers in de westkant van afdeling plukken hier de vruchten van. Waait de wind uit de oosthoek dan bestaat zelfs de kans dat duiven hun hok boven de Noordzee verwachten te vinden en uiteindelijk in Engeland of Schotland terecht komen. Het zal de eerste keer niet zijn dat dit gebeurt. Dus een goed lossingsbeleid qua inversie slaat verschillende vliegen in een klap.
Niet alleen beïnvloedt inversie het concoursverloop, maar wolken, regen, droge thermiek en sterke UV kunnen er ook van. Alles is terug te vinden in de Lossingswijzer hier op Winning. Fijn om te zien dat er op de juiste manier gebruik van wordt gemaakt. En daar is het ook voor bedoeld. Zie voor de lossingswijzer onderstaande link. Maar de meeste van onze lezers zullen de Lossingswijzer wel kennen denk ik:
http://www.winningmagazine.nl/artikels/weerlinks.asp?Id=18
Naast weersomstandigheden beïnvloedt de kwaliteit van het vervoer en de verzorging onderweg het verloop van de concoursen. Hoe dat zal ik u uitleggen.
Om te beginnen dient een duivencontainer een goede verluchting te hebben met daarnaast een identieke aanvoer van frisse lucht. Traploos geregeld door een serie ventilatoren. Inblazen en afzuigen. Soms kan het gebeuren dat zelfs dit niet nog niet genoeg is en dient er onderweg gestopt te worden om extra te verluchten door de deuren open te zetten. Op dergelijke momenten is het vanwege de hoge temperaturen binnenin de container nodig om de duiven van extra water te voorzien.
Bij het water geven wil ik u een anekdote, als ik dat zo noemen mag, niet onthouden. Puur om uw voordeel ermee te doen. Het zal in de jaren rond 1995 geweest zijn toen onze duiven steeds slechter afkwamen en zelfs ziek terugkwamen. Overgeven. Coli. Niemand wist hoe het kwam. Op een gegeven moment opperde Willem de Bruijn dat het misschien zou kunnen komen doordat de watertanks steeds maar weer werden aangevuld en dat er zodoende ‘oud’ water in achterbleef waar doordeweeks steeds de zon op stond te bakken. Bingo. Probleem opgelost door een aftapkraan op de watertanks te zetten. Zit die er bij uw container ook op? Kijk er eens naar en maak uw vervoersorganisatie erop attent. Heel belangrijk.
Zelf op eigen hok zijn we er enorm attent op dat we onze duiven goed voer geven. In de container ligt altijd maïs in dicht genaaide plastic zakken. Soms weken niet nodig. Maar vocht doet maïs snel schimmelen en als uw duiven dat krijgen nou dan berg je maar. Kun je het wel schudden dat je ze de rest van het jaar nog in vorm krijgt. Maïs dient dan ook iedere 3-4 weken te worden vervangen om zeker te zijn dat de duiven goede en gezonde maïs te krijgen in de container.
Dan de vervoerstijd. Is erg belangrijk. Vroeger toen we nog geen last hadden van het rijtijdenbesluit vlogen we nog Creil 390 km met 1 nacht mand. Dat waren meestal heel rare vluchten met een eigenaardig verloop. Hoe kwam dat nu? Het antwoord kwam van de convoyeurs die vertelden dat ze vaak de duiven uit de container moesten jagen want ze wilden er gewoon niet uit. Zaten als dwazen voor zich uit te staren net alsof ze niet begrepen dat ze naar huis toe moesten. Bij vluchten korter dan Creil en als de duiven meer tijd kregen om van de reis te herstellen ging het allemaal beter tot veel beter. Wij hebben toen als maatstaf aangehouden voor elke 100 km afstand 1 uur rust voor lossing. Dus voor Creil bijna 400 km 4 uur rust. Een klein rekensommetje leert dan snel dat Creil op vrijdagavond inkorven gewoon niet ging. Maar dat donderdagavond inkorven noodzakelijk was.
Het is hier waar onze afdeling qua verzorging nog sterk kan verbeteren. Voor vluchten tussen de 4 en 500 km wordt er niet donderdagavond al naar de losplaats gereden maar vrijdag overdag of ’s middags wordt er pas vertrokken. Op de eerste plaats valt rijden op het heetst van de dag sterk af te raden. Op de tweede plaats worden duiven net zoals mensen wagenziek en hebben ze enkele uren stilstand en frisse lucht nodig om bij te komen van deze stress. De duiven voeren alvorens te gaan rijden is helemaal niet goed. De duiven zullen allemaal overgeven en het leed is dan niet meer te overzien.
Aankomen op de losplaats en meteen de duiven voeren is ook het paard achter de wagen. Als u wagenziek bent heeft u dan zin in eten? Ik niet en de duiven ook niet. Kijk maar eens hoeveel voer er in de manden achter blijft. Bevuild door mest en bevuild voer wordt niet gegeten. Geef de duiven dus minimaal 3-4 uur rust en ga dan voeren. Dan eten ze. Gegarandeerd. Blijft over dat men eerder naar de losplaats moet vertrekken om dit goed voor elkaar te kunnen krijgen. En waarom ook niet. Iedereen wil zijn duiven goed verzorgd van de vlucht terug krijgen. En moeten er een paar centen per duif bij om dit te kunnen realiseren dan heeft iedereen dit er graag voor over.
Blijven er nog een paar kleine tips over:
Als een vlucht wordt uitgesteld dan moet er goed op het water gelet worden. Ook hier moet het water dagelijks ververst worden. Na een dag drijft er een laag stof op het drinkwater en dan drinken de duiven niet meer.
Zijn de duiven op vrijdag gevoerd en hebben ze gedronken dan laat ’s avonds laat het water weglopen. Een uur voor de lossing opnieuw water geven zodat de duiven zonder dorst aan de thuisreis kunnen beginnen.
Terugrijden bij uitgestelde vluchten of slecht weer. Ook hier moeten na een stuk terug rijden de duiven voldoende rust krijgen plus water voordat er gelost kan worden. Vaak wordt hier niet voldoende rekening mee gehouden. Duiven worden gestrest en dorstig gelost. Kleine moeite om dit te perfectioneren.
In deze is het misschien een goede hint om het vervoersverslag op de website te plaatsen. Vast en zeker komen er dan van de liefhebbers nog meer goede tips. En daar kunnen we allemaal ons voordeel mee doen.
Vluchtlijnen
Een hekel onderwerp. Ik heb er al eens eerder over geschreven maar het vindt geen gehoord omdat het de mensen die de vluchtprogramma’s(vaak rekening houdend met eigen belang) samen stellen dit niet goed uitkomt. De meest ideale indeling tot 500 km is:
-west: de afdelingen 1-5-6-12
-midden: de afdelingen 2-7-8(westkant)11
-oost: de afdelingen 3-4-8(oostkant)-9-10
Iedere afdeling blijft binnen zijn eigen afgebakende vluchtlijn.
Binnen de vluchtlijn lost iedereen op het zelfde moment.
Fluitje van 1 cent. Geen kruislossingen meer en meer eerlijkere concoursen. Maar fluitjes van 1 cent worden helaas door de NPO nog niet verkocht… Maar misschien komt dit nog een keer.
Op eigen hok in vogelvlucht.
Chateaudun was goed(drie topduiven) maar vanwege een onweersachtige lucht in onze contreien was een goede uitslag en echte kopduiven in groot verband niet te realiseren. Daarnaast deed het verlies van de enige echte topper (5 of 6 x onder de 1e 5) behoorlijk pijn. Als alle duiven thuis zijn en zo eentje niet dan weet je eigenlijk al dat je hem nooit meer ziet.
St. Vincent was ok. 1tje mee en thuis om half 4. Middenin de prijzen en omdat het een pittige vlucht was waar vele topduiven nog van moeten nakomen ben ik tevreden.
Net zoals u wacht ook ik op het juiste moment van goed weer om met de jonge gasten wat verderop te gaan. Vorige week vrijdag heb ik ze gelost in Woerden. 25 km. En opnieuw jasten ze er in volle vaart overheen. Toen ik thuiskwam zat er 1tje lekker te eten in de buitenbak. Even later nog 1tje. Yep foute boel. Na 1 uur zowat de hele bende. Dan nog wat nakomers tot de volgende dag nog zelfs. Uiteindelijk 8 kwijt en dat is wel eens erger geweest. Het experiment om ze eerst een keer of 5-6 op 10 km te lossen heeft niet geholpen. Heeft u een suggestie om dit te helpen voorkomen? Vast wel ;-)
Steven van Breemen.