Literatuur en legenden zijn rijk aan nalatenschappen van mensen die hun hart aan de duivensport hadden verpand. De mensheid heeft veel te danken aan de prestaties van zijn oudste gevederde vriend tijdens heel wat oorlogen toen hij als boodschapper belangrijke berichten veilig overbracht.
Een van de bekendste voorbeelden uit de geschiedenis van de mensheid is wel de duif die Noah het bericht kwam brengen dat het water van de zondvloed weer aan het dalen was. Volgens de arabieren vloog de duif, die de olijftak afgaf ten teken dat de waterstand terugliep, nog een tweede keer weg. Toen de duif opnieuw terugkeerde had het rode modder aan de pootjes ten teken dat het vaste grond had gevoeld. Noah was zo blij met dit bericht dat hij Jahweh in een gebed verzocht om de duif voor altijd rode pootjes te geven. En Noah's gebed werd verhoord want tot op de dag van vandaag zijn alle pootjes van duiven rood van kleur.....
Zo kunnen we weten als we Xenophon's "Anabasis" gelezen hebben dat de duivensport wijd verspreid was in die gebieden waar het Griekse leger door heen was getrokken. De Romeinse geschiedschrijver Plinius verhaalde meermalen over de kennis van de oude Romeinen van postduiven. Het zou te vergelijken zijn geweest met de sport uit het hedendaagse België. Plinius heeft het op een gegeven moment over Lucius Axius die beroemd was vanwege de kwaliteit van zijn duiven en de prijzen die hij er voor betaald kreeg (in huidige valuta ongeveer 150 gulden per koppel). Dat schijnt voor Plinius een hoge prijs geweest te zijn, maar tegenwoordig brengen de beste postduiven op openbare verkopingen al gauw het veelvoud van dat bedrag op. Voor de beste tuimelaars wordt ook al gauw een bedrag van rond de duizend gulden betaald en vaak wordt dat door de liefhebber geweigerd te accepteren. Hij houdt vaak meer van zijn duiven dan van het geld! |